hoşçakal...
Bu kaçıncı ev hatırlamıyorum. Şu yaşıma kadar o kadar çok taşınmışız ki... 13 şehir 29. ev !
yetsin artık.
Bu gece son kez şu evde oturuyorum canım çok sıkılıyor açıkcası.,Tam alışmışken bir kez daha başka bir ev başka bir hayat.
Ben nereye aitim artık bilmek istiyorum. Her evde bir parçamı bırakıp gitmek üzüyor beni. Hatıralar... anılar... sevinçler... göz yaşları... kaldığımız her evin duvarlarına gömülüp gidiyor. İçerisindeyken kıymetini bilmediğimi anladım bu akşam.
Üzülüyorum ya basbaya üzülüyorum.
Anlamsız gelebilir bir çoğunuza ve gülebilirsiniz bile ama üzülüyorum kardeşim.
Akşam işten çıkınca ayaklarım bu eve doğru gidecek biliyorum :(
of of of ağlıyacam ulen :)
işte evimizden bir kaç kare ( en son resim ise olaya renk katsın diye : )
5 comments
bende bilirim taşınmanın ne kadar zor birşey olduğunu. Babamın işinden dolayı 3-4 senede bı tasınırdık. Tabı senınkı bıraz fazlaca olmus:))
YanıtlaSilşimdi tasınmamız durdu. emeklı olunca bızımkıler. sımdı dıyorum keske tasınsak dıye :P
NE kadar cok tasinmissiniz iyi dayanmissiniz valla.
YanıtlaSilAllah kolayliklar versin, ins. sonunda hep bir evde kalirsiniz!
Başak ülkenin altını üstüne getirmişsin. Canım ülkem neden çorba gibi şimdi anladım :P İşin esprisi bir yana duygusallığını yinede gülümsemeyle iliştirmene bayılıyorum. Dileğim bu son olsun ve artık ev taşımalarını yaşama emi.. ;)
YanıtlaSilbilmem mi o taşınmaları du bakiim ben bi hesapliim... hmmm iki ülke 13 ayrı şehir 18 defa taşınma.. Kolay değil hiç 20 senelik şöyle dostum diyebileceğim bir arkadaşım olmadı. (Gerçi sonradan Feysbuku çıkardı ama nafile) Ne zormuş memur çocuğu olmak. Üstüne utanmadan sıkılmadan babandan ders almadan gidip bi de memur olmak. Konuyla alakalı bir yazım var bloguma giricem hemen bu gece. İyiki de hatırlattın walla.
YanıtlaSil13 şehir 29 ev mi? hakikaten kabus gibi ya Allah kolaylık versin
YanıtlaSil