Teşekkür Ederim

Bulunur Hint kumaşları doldu ortalık yer.
Kinayenin altında olan gizli özne: Değersizlik!
Hiç bir şeyin değeri kalmamış. Etrafıma bakıyorum son zamanlarda, yapabildiğim en iyi şey bu çünkü. Zamanınız bol olunca daha doğrusu, yapacak bir şeyiniz yoksa gözlem yetiniz gelişmeye başlıyor. Değerlendiriyorsunuz, fikir yürütüyorsunuz ve gördüğünüz, gerçekten görebildiğiniz şeyler zaman zaman sizi üzüyor. Kıymet bilmek... Üzerini durup, düşününce çok manadar ve sihirli bir kelime. Yaptığınız şeylerin birilerinin farkında olması ve ödüllendirilmek dürtüsü zamanla körelip gidiyor.
Neler yapılabilir? ...
Aslına bakarsanız pekçok şey mümkün ancak; en ufağından bile başlamak yeterli sanırım.
Misal;
"teşekkür ederim" anahtar kelimelerden sadece biri. "Harikasın" düşünsenize ufacık bir başarı karşılığında birileri size harika olduğunuzu söylüyor. Gerçekten onure edici, gururunuzun bi taraflarını okşayan bir kelime :)
Ya da boşverin tüm bunları. Çocuğunuza, eşinize, annenize babanıza sizin için yaptıkları birşeyin karşılığında ufacık bir gülümse bile yeterli olacaktır kanısındayım.
İleride pişmanlık duymamak adına karşınızda ki bakkalınız olsa bile teşekkür edin. 
Yok artık ben ciddi birşeyler yazamıyorum eskisi gibi . İlla sonlara doğru bir cıvıtma durumu söz konusu :) Umarım geçici bir durumdur.