Comestas Dünya :)

Bakalım yazabilecek miyim?


Yetkin gideli 1 hafta oldu. Son bir haftadır hayatımda pek bir değişiklik yok ancak en azından bir kaç yeni insan tanımanın vermiş olduğu mutluluğu yaşadım. İlki biraz farkı bir deneyim oldu benim için. Davut Topcan ile birlikte, hiç tanımadığım bir kanser hastasının evine konuk oldum. İnanın çok ama çok farklı bir his. Bir insana gerçekten nasıl olduğunu sormak, nasıl hissettiğini dinlemek ve onun için neler yapabileceğinizi düşünmek gerçkten çok güzel. Kişisel fikrim bunu zaman zaman sizler de yapmalısınız. Muhakkak mahallenizde, okulunuzda, iş yerinizde ya da bir tanıdığınızın tanıdığı yani uzun lafın kısası etarafınızda bir kanser hastası varsa, gidin ve ona nasıl olduğunu sorun. Bu onlar için gerçekten çok önemli!



 Bir diğer insan içine çıkma hareketim ise; Likemind İzmir Eylül buluşmasına katılmak oldu. :) Her ay rutin bir şekilde düzenlenen, çeşitli iş kollarından insanların bir araya gelip paylaşımlarda bulundukları bir organizasyon. İlk başlarda biraz kıyıda köşede kaldım çünkü; bu kadar kalabalık bir zümrenin içerisine girmeyeli uzun zaman olmuştu. Sonra yavaş yavaş insanlar, sizi bir yerden tanıyorum diyerek beni aralarına aldılar :) Bir kaçı, bu blogu okuduğunu ve beğendiklerini söyledi mutlu oldum...   Kimisi tam hayatın ortasında olan,  tam aksine kendine pembe bulutların kapladığı bir dünyada yaşayan  insanlar vardı. (Hepsini sevdim) Sanırım bundan sonra İstanbul daki Likemind buluşmalarına katılırım belki de katılmam bilmiyorum :))

Not:
*Yetkin;
evini ocağını, yuvanın sıcağını, yarinin kucağını bıraktın gittin İstanbullara. Yarin  de gitti starbucks cafeler de americano (ayrişşş) kahveler içti :)) özledim uleen :)

Son bir dip not: Sevgili okurlarım biliyorum sizler bu blog u okumayı seviyorsunuz, okuyorsunuz da çünkü istatistikler öyle diyor :)
Velhasıl kelam yazar der ki:
Madem okuyorsunuz bir de yorum yapın da mutlu olayım lan :))

Bu yazı da burada bitti.