Hayatı betimlemek

Son zamanlarda ne yazık ki artık konuşamadığımın farkına vardım. Doğru kelimeleri seçemiyor ve tam anlamı ile anlatmak istediğim şeyi karşımdaki insanlara aksettiremiyorum. Bu nedenle iletişim sorunu yaşıyorum. Sanıyorum ki bunun en belli başlı nedeni özgüven yitimi. Eğer gerektiğinden fazla sosyal bir insansanız yani; gerçek anlamda hayatın içine karışmışsanız, ara verdiğiniz zaman tekrar geri döndüğünüzde adaptasyon sorunu yaşıyorsunuz. Tıpkı şu an benim yaşadığım gibi.
Geçici bir durum gibi görünsede kalıcı olma ihtimali korkutuyor. O nedenle biran evvel kendime çeki düzen vermeliyim. Bunun bilincinde olmak bile bir başlagıç

Hayat zor. Şimdi uzun uzadıya anlatmaya gerek yok, nasıl olsa her insan yaşı kadar yaşıyor kimileri ise daha fazlasını. İşte daha fazlasını yaşadıysanız işler orada biraz farklılaşıyor. Herşeye rağmen deme olasılığın azalıyor ya da duyarsızlaşıyorsun. Belki de tam aksine fazla duyarlı! Görüp geçirmişsin nasıl olsa öyle ki kader bile umdurmaz oluyor bazen. Hiç bir zaman kaderci olmadım ancak; gizemini çözemediğim yerlerde bir ad aktarmasına sığındığım  zamanlar olmadı değil.

Bir kaç gündür hayatımı betimlemeye çalışıyorum.
Eskiden ne kadar kolaydı... Yolunda gitmeyen bir şeyler oldumu hemen başka bir hayat seçerdim kendime. Ben Başak değilim!
Başkası olmak kolayıma gidiyordu ve o an için sorunlarımdan kurtulmak anlık bir rahatlama yaratıyordu bünyemde. Şimdilerde bunu yapamıyorum çünkü yerine koyabileceğim, imrenebileceğim bir model yok karşımda. Herkes kötü, herkesin yolunda gitmeyen bir hayatı var. Artık bu beni rahatlatır oldu, demek ki sadece benim için değil diğerleri için de yolunda gitmeyen bir şeyler var  :) (hissizleşmenin kelime anlamı bu olsa gerek)

Şimdilik bu kadar yeterli, tam anlamı ile olmasada biraz yazmış olmak iyi geldi...

Son bir kaç satır yazmak yerine, Can Yücel' in dizelerini paylaşmayı istedim. Umarım beğenirsiniz.

Yerin seni çektiği kadar ağırsın
Kanatların çırpındığı kadar hafif..
Kalbinin attığı kadar canlısın
Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç...
Sevdiklerin kadar iyisin
Nefret ettiklerin kadar kötü..
Ne renk olursa olsun kaşın gözün
Karşındakinin gördüğüdür rengin..
Yaşadıklarını kar sayma:
Yaşadığın kadar yakınsın sonuna;

Ne kadar yaşarsan yaşa,
Sevdiğin kadardır ömrün..
Gülebildiğin kadar mutlusun
Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksin
Sakın bitti sanma her şeyi,

Sevdiğin kadar sevileceksin.
Güneşin doğuşundadır doğanın sana verdiği değer
Ve karşındakine değer verdiğin kadar insansın
Bir gün yalan söyleyeceksen eğer
Bırak karşındaki sana güvendiği kadar inansın.
Ay ışığındadır sevgiliye duyulan hasret
Ve sevgiline hasret kaldığın kadar ona yakınsın
Unutma yagmurun yağdığı kadar ıslaksın
Güneşin seni ısıttığı kadar sıcak.
Kendini yalnız hissetiğin kadar yalnızsın
Ve güçlü hissettiğin kadar güçlü.
Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin..

İşte budur hayat!
İşte budur yaşamak bunu hatırladığın kadar yaşarsın
Bunu unuttuğunda aldığın her nefes kadar üşürsün
Ve karşındakini unuttuğun kadar çabuk unutulursun
Çiçek sulandığı kadar güzeldir
Kuşlar ötebildiği kadar sevimli
Bebek ağladığı kadar bebektir
Ve herşeyi öğrendiğin kadar bilirsin bunu da öğren,
Sevdiğin kadar sevilirsin...