Karmaşa

Yoğun işler,koşuşturmalar... Hayatın telaşesinde geçiyor zamanlar . Geride bıraktıklarım önüme kattıklarımla yaşıyorum artık.
Uzun muhasebeler- kendimle savaşım - olduğum konum , statüm , rolüm ,normum ... Bunlar mı beni ben yapan?
Ya ben ya ben bu denli yıpranmışken başka hayatlarda kendimi arayışım ...
Hata mı yapıyorum acaba(?) diye soruyorum kendi kendime - işte bir hata daha ve getirisi bir çentik mi olacak?
Korkularım.
Onlardan her kaçışımda biraz daha artıyorlar ne acı.
Şair in dediği gibi:
Daha çok olmalı.
Yok olmalı.
Yeter mi bu acı?
Ah bu acı ...
Demek ki alıştıkca bünye de etkisizleşiyor acı ve daha fazla dozda istiyor insan.
İsteklerimiz doğrultusunda kurduğumuz dünyalarda yaşamaya alıştırmışız kendimizi.
Beklentilerimizi karşılamayınca mutsuzlukla cezalandırmak ödev olmuş artık bizim için
Mutsuzum çünkü; mutluluk uzakta.
Sessizim çünkü; konuşmak yoruyor beni bu aralar.
Yorgunum çünkü ; hafifliğinde kaybolacağım bi şey yok.
Çünkü ;
Karmaşam da boğuluyorum.


Bu arada güzel bir blog tavsiyesi Tanıdık izler bulabileceğiniz bir blog Dejavu ben çok beğendim umarım sizler de beğenirsiniz.