Değişiyorum...
Uzun zamandır kendime ait birşeyler yazmadığımı farkettim . İçimden gelenleri susturduğumu hatta kendimi bile dinlemediğimi...
Sessizleşmişim elimde olmadan kaybetmeye alışıyor insan gitgide bir karakteristik özellik halini almaya başlıyor.Soruyorum şimdilerde kendime ; ben büyüyor muyum yoksa?
Elbette büyüyorsun, değişiyorsun bunun başka bir anlamı olabilir mi bu içindeki değişikliğe verdiğin bir reaksiyondan başka birşey olamaz.
En güzel yanı da sorduğun sorulara kendin yanıt bulabiliyorsun ya işte erdem bu diyorsun .
Ne demiş şair "Kapıldım gidiyorum bahtımın rüzgarına." İşte gittiğim anlardan biri. Zamanlı yaşamak her duyguyu, en yerinde insanı olgunlaştıran tecrübelerden değil midir?
Med Cezirler var ya işte onlar biraz yıpratıyor sanıyorum. Belkide hayat bundan ibaret kimbilir Üstad çözememişte ben mi çözeceğim.
Öğrendiğim bir kaç şey var; edinidğim tecrübelerden, şu yaşıma kadar gördüklerimden.
- Kırıldıkça daha da sağlamlaşıyorsun bir daha ki sefer daha kırılmaz , yıkılmaz oluyorsun.
- Üzüldükçe mutluluğun önemini daha bi anlam kazanıyor. Yitirdiğin sevinçlerin peşine düşüyorsun.
- Düştükçe daha çok düşüyorsun. Ama tekrar ayağa kalkmak için özün sana destek veriyor sırtını yine kendine dayayıp güvende hissediyorsun kendini.
- Ağladıkça gülmeyi öğreniyorsun.
- Sevildikçe sevmeyi.
- Sarıldıkça sıcaklığı bağlanmayı...
Belki bir bebeğin kokusunda, belki bir sevgilinin koynunda, belkide annemin bakışlarında görebileceğim anlayabileceğim daha çok şey var.
Sadece yaşamak gerek zamanla herşeyi...
8 comments
Peki insan güldüğünde neyi öğreniyor..hımm mesela siz neyi öğrendiniz güldükçe..
YanıtlaSil@eko- mühendis Gülünce şükretmeyi öğreniyor insan Şükürler olsun ki gülebiliyorum diyorsun.
YanıtlaSilbazne okadar sıkılıyorum ki saçma sapan giden bu düzenden.. görmemezlikten gelmeyi ögreniyorum.. zamani unutuyorum.. hatırladigimda uyaniyorum.. şapşal şapşal geziyorum.. sonra bn uyurken herşeyin ayni yörüngede dönmeye devam ettigini görüyorum.. yine uyumaya gidiyorum.. kendime masal anlatiyorum.. rüya görmüyorum sadece uyuyorum..
YanıtlaSilyaşamın kıyısında'yı izleyin..herşey biranda değişiyor..ölüm o kadar basitki..hemen yanıbaşında..seni bekliyor biyerlerde,sen ona doğru yol alıyorsun yaşadığın her an her geçen saniye,seni ölüme biraz daha yaklaştırıyor..ve sonra..
YanıtlaSilyaşamın kıyısında'yı izleyin..ölüm ve yaşam arasındaki ince çizgi..ölümün basitliği..
YanıtlaSilbüyüyosun..görüyosun..tecrübe ediyosun..alışıyosun..
YanıtlaSilama senin doğruların yine doğru olarak kalıyor, bazı şeylerden gördükçe de, tecrübe ettikçe de ödün veremiyorsun. (bence)
'Her yaşın bir güzelliği var ama, şu an en güzel yaşlarımdaydım.'
YanıtlaSilBunu bu aralar o kadar fazla söylüyor ve duyuyorum ki çevremde, "Her şeye rağmen," diyorum, "her olumsuzluğa rağmen, devam!".
Evet Başak, haklısın: devam etmeli, her başımıza geleni birer ders gibi almalı, hayata bir an bir okulmuş edasında bakmalıyız galiba.
Her düşüşün bir çıkışı da varmış.
Çok güzel ve içten bi post olmuş...
YanıtlaSil"# Kırıldıkça daha da sağlamlaşıyorsun bir daha ki sefer daha kırılmaz , yıkılmaz oluyorsun."
Bu sözüne katılmıyorum.. Kırıklıklar, korkak yapıyor bizi.. Aşamıyorsak bi de geçmişin kırık hatıralarını, geleceğe umutla bakamıyoruz.. Kendimizi kandırsakta korkuyoruz işte...
Senden biraz büyüğüm ya, bunu tecrübe ile çarpıp, düşüncelere bölsek; sözlerine katılırken, katılımlarda yapmak geliyor içimden..
Acıyı haykırmalı insan.. Başkaları duysun veya umursamasın ancak haykırmalı acısını.. Unutmaya çalışmak veya olumlu sonuçlar çıkarmak hep boş çaba.. Haykırmalı, lanetlemi, küfredip üzerine kahkahalarla gülmeli.. Ve sonunda acı, yürekten dile düştüğünde.. Söylenecek tüm sözlerle birlikte tükendiğinde.. Yeni bir başlangıca hazır oluruz. İstersek yine düşelim.. Yine acısın yüreğimiz.. Ancak asla eski acılarımızın üzerine, katma değer olmasın yeniler...
Neyse bana ne ki. öylesine içimden geldi işte :=) Çok içten ve güzel bi post olmuş...